ප්‍රවීණ රංගන ශිල්පිනී ලියෝනි කොතලාවල මහත්මිය අභාවප්‍රාප්ත වී ඇත.
ඇය පළමුවරට රංගනයට පිවිසියේ වේදිකා නිළියක වශයෙනි.
මේ මව්රට පුවත්පත අවසන් වරට ඇය සමග කළ සාකච්ජාවකි.
වේදිකාවෙන් හොඳම නිළිය වුණු කොළඹ කෙල්ල…
මම ඒ කාලෙ රේඩියෝ සිලෝන් එකේ සින්දු කිව්ව පුංචි කෙල්ලෙක්…
පිළිමයක් වන් රුක්මණී දේවියගේ රූසපුව දිහා මම බලන් හිටියේ මහා විස්මයකින්…
කතාබහට ලක්නො වුණද.., මතකයෙන් ඈත් නොවන සිතේ කොනක කොහේක හෝ ප්‍රේක්‍ෂක මතකය තුළ නිදන්ගතව සිටින යම් සුවිශේෂී චරිතයන් බොහෝ විට කලා ක්‍ෂේත්‍රය තුළ වෙයි. ලියෝනි කොතලාවලද එයින් එක් සුවිශේෂී අයෙකි. ප්‍රවීණත්වයට පත් රංගවේදිනියක ලෙස ලියෝනි කොතලාවල ගැන කතා කරන්නට බොහෝ දේ තිබුණා නොවේදැයි අපට හැඟුණේද ‘මව්රට’ සමඟ ඈ හා හදවතින්ම බැඳුණු පසුවය… ඉතින්.., ඇය ගැන ප්‍රේක්‍ෂක ඔබ, අපි නොදන්න කතා කියන්නට ලියෝනි කෙතලාවල නම් වූ ඒ අති විශිෂ්ට රංගවේදිනිය සුහද කතාබහකට එක්වූයේ මේ ආකාරයටය.
ඉතින් ලියෝනි මුලින්ම සුබපතනවා පසුගිය දිනක ඔබ රයිගම් සම්මාන උළෙල තුළ විශිෂ්ටත්වයට පත්වුණා?
ඔව්… ප්‍රවීණ කලාකරුවන් අගයමින් තිළිණ කෙරෙන ඒ විශිෂ්ට සම්මාන තිළිණය මෙවර ලැබුණේ මගේ දෝතටයි.
ඔබට දැනුණු ආඩම්බරයක තරම කියනවා නම්?
ඇත්තෙන්ම සතුටුයි. හැබැයි මම සම්මාන ලද පළමු වතාව මෙය නොවෙයි. කලාකාරිනියක ලෙස අවස්ථා කිහිපයකම මම සම්මානයට පාත්‍ර වුණා.
සවිස්තරාත්මකව එය පවසනවා නම්?
සම්මාන ගැන කතා කරන්නට පළමුව කුඩා කෙල්ලක අවධියේ මම කලාවට නැඹුරු වූ ආකාරය ගැන කතා කරන්නට අවසර දෙනවා නම් මම එයට සතුටුයි.
ඒ අවසරය ඔබට ලැබෙනවා. ආරම්භය ගන්නෙ කොතැනින්ද?
මම සැණෙකින් දුවගෙන යනවා ඈත අතීතයට, ඒ අතීතයෙ ඉන්නේ වයස අවුරුදු හතේදී රේඩියෝ සිලෝන් එකට ඇවිදින්, සින්දු කියාපු පුංචි කෙල්ලක්. මේ කාලේ ‘ගුවන්විදුලිය’ කියලා කිව්වට ඒ කාලේ අපි කිව්වේ ‘රේඩියෝ සිලෝන්’ එක කියලයි.
රේඩියෝ සිලෝන් එකට මම පැමිණියේ මගේ බාප්පා ‘කැන්ඩි වීරසිංහගේ’ ඇඳුනුම්කම මතයි. එතැනදී මගේ පළමු ගුරුවරුන් දෙපළ වූයේ සරත් විමලසිරි සහ කරුණාරත්න අබේසේකර යන මහත්වරුයි. එවකට ඔවුන් රේඩියෝ සිලෝන් එකේ නිෂ්පාදන අංශයේ ප්‍රධානීන් ලෙස සේවය කළා. සින්දු කියන්න, පොඩි පොඩි නාට්‍යවල රඟපාන්න මං එක්ක ඒ දවස්වල මගේ අක්කලා දෙන්නත් ආවා. ඒ තමයි මගේ කලා ජීවිතයේ ආරම්භය.
වේදිකාවට යොමු වුණේ එයට පසුවද?
ඔව්.., ජී. ඩී. එල්. පෙරේරාගේ ‘සාමා’ නාට්‍යය වේදිකාගත වූයේ ඉන්පසුවයි. කොළඹ කෙල්ලක වූ මම ‘සාමා’ නම් ගැමි චරිතය හරි අපූරුවට කළා යැයි කියලා, ජී. ඩී. එල්. පෙරේරා මහතත්යා මට හොඳ ක්‍රෙඩිට් එකක් දුන්නා.
‘සාමා’ චිත්‍රපටය නිෂ්පාදනය වුණෙත් වේදිකා නාට්‍යය අනුසාරයෙන්ද?
ඔව්. වේදිකාව තුළ ‘සාමා’ ජනප්‍රිය වූ නිසා ජී. ඩී. එල්. පෙරේරා එය චිත්‍රපටයකට ගෙනාවා. හැබැයි මා ඇතුළු එහි රඟපෑ සියල්ලන් නවකයන් නිසා චිත්‍රපටයට මුදල් වියදම් කිරීමට කවුරුත් ඉදිරිපත් වුණේ නැහැ. චිත්‍රපටය නිර්මාණය කිරීම සඳහා අවැසි ෆිල්ම් ස්කෑන් එක අරන් දුන්නේ මගේ තාත්තා. චිත්‍රපටයට අවශ්‍ය ඉතිරි මුදල් අපි හොයාගත්තේ නාට්‍යය රඟපාලයි.
පළමු සම්මානය ඔබට ලැබුණේ ‘සාමා’ නිසාද?
නැහැ, පළමුවතාවට මම හොඳම නිළිය ලෙස සම්මාන ගත්තේ ‘මෙහෙව් ලෝකය’ වේදිකා නාට්‍යය සඳහායි. එය ශ්‍රී ලාංකේය වේදිකා නාට්‍යය කලාවේ නිළියන් සම්මානයට පාත්‍ර වූ ප්‍රථම අවස්ථාවයි. අද වාගේ මට මතකයි ඒ 1962 අවුරුද්ද. මං එක්ක හොඳම නළුවාට හිමි සම්මානය අරගෙන ෆොටෝ එකට හිටියේ ජී. ඩබ්ලිව්. සුරේන්ද්‍ර. ඔහුට ඒ සම්මානය ලැබුණේ ‘බෝඩිම’ වේදිකා නාට්‍යයටයි. ඉන්පස්සේ වේදිකාව සහ සිනමාව තුළ මම තෝරාගත් නිර්මාණ සඳහා දායක වුණා. රුක්මණී දේවි, රූබි ද මෙල්, ස්ටැන්ලි පීරිස් වැනි ප්‍රවීණයන් සමඟ නවක නිළියක ලෙස මම රඟපෑවේ පුදුම උද්දාමයකින්. ‘පිපෙන කුමුදු’ චිත්‍රපටයේ රඟපාන විට මට රුක්මණී දේවියව හමුවුණා. පිළිමයක් වන් වූ ඇගේ රූසපුව දෙස මම බලා සිටියේ මහා විස්මයකින් වාගේ. ඈ වැනි නිහතමානී අයකු සමඟ එක මොහොතක් හෝ සිටින්නට ලැබීම මහඟු පිනක්.
ගුවන්විදුලි නාට්‍ය කලාව තුළ ඔබ නමක් තැබුවේ ‘වජිරා’ නාට්‍යය හරහායි?
එය අපූරු සිදුවීමක්. මම දන්නා තරමට නම් බොහෝ කලාකාරියනට එවැනි අපූර්වත්වයනට මුහුණ දීමේ වාසනාව ලැබෙන්නේ නැති තරම්. ඒ සඳහා මට දායකත්වය දුන්නේ ආනන්ද සිරිසේන මහතායි. ඔහු නිර්මාණය කළ ‘වජිරා’ ගුවන්විදුලි නාට්‍යයේ ඇසිලින් වූයේ මමයි. එය ඉතා අසීමිත ජනප්‍රියත්වයට බඳුන් වූ නාට්‍යයක් වුණා. ඒ ජනප්‍රියත්වය නිසාම සුනිල් ආරියරත්න මහතා එය චිත්‍රපටයකට ගෙන ආවා. චිත්‍රපටයද අතිශයින්ම ජනප්‍රිය වුණා. එයට පසු ‘වජිරා’ ටෙලිනාටකයක් විදියටත් පුංචි තිරයට ආවා. ඒ ටෙලිනාට්‍ය කලාවේ මුල් යුගය. ඒ වටාද ප්‍රේක්‍ෂකයන් වටවුණා. වැඬේ කියන්නේ, ඔය නිර්මාණ තුනේම ඇසිලින්ගේ චරිතයට පණ දුන්නේ ලියෝනි කොතලාවල වූ මමයි. ආනන්ද සිරිසේන මහතා මට දවසක් හිනාවෙවී කිව්වා, ‘වජිරා’ නාට්‍යය නිර්මාණය වන මාධ්‍යය කොයික වුවද එහි ඇසිලින්ගේ චරිතය ඔබම කළයුතුය කියා. එවැනි අවස්ථාවන් තුළ මා ලද සතුට අප්‍රමාණයි.
ඒ ඔබගේ පළමු ටෙලිනාට්‍යය?
නැහැ, මම පළමුවෙන් රඟපෑවේ ලූෂන් බුලත්සිංහලගේ ‘සෝමාගේ සිහිනය‘ ටෙලිනාට්‍යයේයි. එයට පසුව දිගින් දිගට ටෙලිනාට්‍යය කිහිපයකම රඟපෑවා. හොඳ චරිත නිරූපණයන් සඳහා උරදීමේ භාග්‍යය ලැබුණා. ඒ අතරින් මා ඉතාමත් කැමැත්තෙන් කළ චරිතයක් වූයේ, තිලක් ගුණවර්ධනගේ ‘කුමාරිහාමි’ ටෙලි කතාවේ ‘මේරි’ නම් වූ මාළු අම්මාගේ නිරූපණයයි.
රංගනයෙන් ඔබ දැන් ඈත්ව සිටින්නේ ඇයි කියා ඇසුවහොත්?
පසුගිය දිනවල මට ආරාධනා කිසිවක් ලැබුණේ නැහැ. ඒ නිසා විවේකීව සිටිනවාය කිව්වොත් හරි මම හිතන්නෙ.
ඔබ ‘ඔබ ගැන’ සතුටුවන ආකාරය ගැන කියනවා නම්?
නිළියක ලෙස මම සම්මානනීයයි. මවක ලෙස සත්‍ය ජීවිතයේ සද්දන්ත පුතුන් පස් දෙනකුගේ මවක්. යහපත් බිරියක ලෙස මා සතු යුතුකම් ඉටුකළා. ඒ වාගේම.., අද මුණුපුරු, මිණිපිරියන් සමූහයක් සිටින ආච්චි අම්ම කෙනකු ලෙස හොඳ සැඳෑ සමයක් ගෙවනවා. ඉතින් තව මොනවද නේද?
දමයන්ති රේණුකා ප්‍රනාන්දු
